We verzinnen deze titel niet zelf. Een artikel in de Rotterdam-editie van het AD (16 maart 2018) heeft de kop: ‘Kralingse Bos verzuipt’ Daarin wordt de noodklok geluid over de staat van het Kralingse Bos. Het is een moeras geworden, hele stukken bos staan onder water en boomwortels rotten weg. Stadsbeheer wijt dit alles aan de hevige regenval van de afgelopen herfst en winter maar de regelmatige bezoeker van het Kralingse Bos weet beter. De wateroverlast is vrijwel permanent en zal misschien de laatste tijd wat zijn verergerd. In het artikel wordt Paul Breevaart ten tonele gevoerd die de ellende wijt aan een structureel te laag budget. Er is volgens hem jarenlang niets aan het Kralingse Bos gedaan op wat cosmetische ingrepen na. Hij ziet met lede ogen aan hoe het bos verzuipt.
Toen we dit verhaal over het Kralingse Bos lazen, dachten we meteen aan de staat van het Rozenburgpark. Het gaat misschien te ver om te zeggen dat het Rozenburgpark verzuipt, maar erg vreemd is deze gedachte niet. Op veel plaatsen is de wateroverlast groot. Op sommige plekken wordt hieraan de laatste tijd wat gedaan, maar het is toch een druppel op een gloeiende plaat. Zeker is dat ook het Rozenburgpark structureel is verwaarloosd, dat is een parallel met het Kralingse Bos. Wanneer men vanuit de Merulaweg of de Rozenburglaan het park binnenwandelt, ziet men het gelijk: het Rozenburgpark ligt in een kuil. Die wateroverlast is dus te verklaren. Ook voor ons park zou structureel meer budget moeten worden vrijgemaakt. Dit park dat al meer dan 100 jaar bestaat, verdient dat.