De laatste maanden zijn in het Rozenburgpark diverse bomen gekapt. De gigantische Canadese populier uit 1925 is daarvan een indrukwekkend voorbeeld maar ook op andere plaatsen in het Rozenburgpark moesten bomen eraan geloven. Voorbeelden zijn een leuk, onschuldig boompje ter hoogte van het Mecklenburgplein 1 dat elk jaar prachtige bloesem liet zijn. Wat over is van het dunne stammetje (anderhalve meter lang) steekt nu nog steeds uit de grond. Aan de andere kant van het Mecklenburgplein bij nummer 5 zijn ook een paar bomen omgehakt. Het opruimen van de kroon liet wel erg lang op zich wachten. De basis van de stam staat er nog steeds, temidden van verwaarloosd kreupelhout.
Is dit alles nu zo erg? Integendeel, wat niet goed meer is moet worden aangepakt. Maar goed onderhoud is niet alleen omhakken en dan de boel de boel laten. En dat is nu juist waar het Rozenburgpark onder lijdt: matig tot slecht onderhoud grenzend aan verwaarlozing. Mag dat zo maar bij een gemeentelijk monument? Want dat is het Rozenburgpark.