De afgelopen weken is het redelijk droog geweest en dan zie je het Rozenburgpark opbloeien. Mooie groene gazons en droge wandelpaden. Het is dan een lust voor de wandelaar.
Maar na wat neerslag de laatste dagen – redelijk wat regen maar zeker geen hoosbuien – is de situatie aan de westzijde weer als vanouds. Grote plassen waar je zonder laarzen niet doorheen kunt lopen.
Een mevrouw die vandaag haar hondje wilde uitlaten (ze kwam uit de Merulaweg) en het rechter pad nam, moest onverrichterzake terug en nam vervolgens het linker pad. Niet zo’n goede keus zo bleek want voorbij het Mecklenburgplein ligt weer een enkeldiepe plas van enorme afmetingen. Ja en dan zit er niets anders op dan weer huiswaarts te gaan.
Het is voor bezoekers plezierig om te horen dat in april een soort projectgroep de omwonenden zal bijpraten over de toekomst van het park en welke (on)mogelijkheden er zoal zijn maar ondertussen is het Rozenburgpark een waterballet. Snelle (eventueel tijdelijke) oplossingen worden niet geboden. En de bewoners weten hoe het met zulk overleg gaat: het duurt en duurt en duurt …