Al vele jaren is het Rozenburgpark een zorgenkindje. Een belangrijke bron van ergernis van omwonenden en bezoekers is de staat van onderhoud. Voor de Kerstperiode leek het park een grondige beurt te krijgen door de hoognodige vervanging van de beschoeiing van de vijver, maar ook dit werk ligt alweer bijna twee maanden stil. Vraag is dus: hoe wordt het park onderhouden?
Wie de oude blogs sedert 2001 doorbladert, valt op dat er al die jaren veel valt te klagen over het park. Er zijn soms diepe autosporen van voertuigen, een andere keer blijvende grote diepe plassen waar de eendjes in badderen, in de zomer borrelt allerlei smurrie uit de vijver naar boven en … overal, maar dan ook overal is sprake van zwerfvuil.
Voorbijrijdend vanaf de Kralingse Plaslaan ziet het park er voortreffelijk uit, maar wie de moeite neemt het park eens binnen te wandelen ziet het gebrek aan onderhoud onmiddellijk. Die ziet dat de struiken een onontwarbare kluwen vormen, of op andere plaatsen geheel zijn verdwenen, dat tussen de struiken plassen water blijven liggen, dat beplanting is verdwenen maar niet wordt aangevuld, dat de wandelpaden vaak dagenlang niet begaanbaar zijn door plassen water en zo zijn er vele voorbeelden te noemen. Het park biedt dan een troosteloze aanblik.
Het Rozenburgpark is in feite een juweel dat ongeveer honderd jaar geleden met veel zorg is ontworpen en ontwikkeld en nu door gebrek aan zorg ligt te verpieteren. Zonde, zonde.
Verdient het park niet veel, veel beter?