Begin jaren 90 even een paar maanden rust
De meeste mensen zien het Rozenburgpark vanuit de auto, rijdend op de Kralingse Plaslaan. Rond 1990 werd de oude Kralingse Plaslaan geasfalteerd; tot dan was hij bestraat met klinkers. Door sommige omwonenden werd tegen deze aanpassing geprotesteerd. Zij waren bang dat de Kralingse Plaslaan nog meer lawaai zou maken wanneer het wegdek nat is. Bovendien zou het asfalt uitnodigen tot veel te hard rijden.
Welnu, na enkele jaren moet worden geconstateerd dat het lawaai er niet erger op is geworden (hoewel er wel veel verkeerslawaai is). Dat de Kralingse Plaslaan vaak als racebaan wordt gebruikt, staat als een paal boven water. De voorrangsregels hebben dit alleen maar verergerd, tot groot verdriet van de bewoners van het gedeelte tussen de Rozenburglaan en de Prinses Julianalaan. Die kunnen ‘s morgens nauwelijks hun auto in en het voorbij razende autoverkeer is levensgevaarlijk voor kinderen. Deze bewoners dringen al geruime tijd bij de deelgemeente aan op maatregelen. Bijvoorbeeld wordt gedacht aan een flitspaal of andere maatregelen die het racen zullen verminderen, maar de deelgemeente kan niet worden vermurwd.
Weer even terug naar het asfalteren. De werkzaamheden duurden wel enige maanden en de omwonenden baadden al die tijd in een weldadige stilte. Hieronder twee foto’s, de eerste genomen in het begin van en de tweede later tijdens de werkzaamheden. De kenners weten het al, het Rozenburgpark ligt aan de linker-, de Kralingse Plas aan de rechterzijde.
Het fietsertje kan er maar geen genoeg van krijgen. Het is inderdaad genieten, die rust.