Een paar jaar geleden heeft het Rozenburgpark een flinke opknapbeurt ondergaan. Maandenlang zijn werklui bezig geweest langs de paden stenen te plaatsen, zijn de paden opnieuw geasfalteerd en zo meer. Wat was het resultaat van deze kostbare operatie?
Het was duidelijk, ook bij de deelgemeente was het besef ontstaan dat het Rozenburgpark langzamerhand aan de verloedering ten prooi zou vallen. Er moest worden ingegrepen en stevig ook.
En dat is dan ook gebeurd, teveel om op te noemen: stenen randen aan weerszijden van de paden, de paden zelf zijn geasfalteerd, de struiken werden flink gesnoeid, de houten brug werd vervangen (de oude nieuwe brug bleek al snel te rotten), het grote grasveld aan oostelijke zijde werd van een drainagesysteem voorzien. Kortom, het Rozenburgpark werd in een nieuw en waarschijnlijk ook duur nieuw jasje gestoken. Het resultaat was er ook naar. Het Rozenburgpark zag er bijna als nieuw uit.
Toch ging ook deze operatie niet helemaal zonder problemen. We willen niet op alle slakken zout leggen, maar de grote (zie foto) plassen die op sommige plaatsen na een beetje flinke regenbui op en naast de paden bleken te ontstaan, vormden toch wel een probleem. Wandelaars moesten bij het naderen van zo’n plas op hun schreden terugkeren en een andere route zien te vinden. Op sommige plaatsen ontstond zelfs rietgroei en eendjes gingen er lekker badderen.
Dit probleem bestaat nu al een jaar of twee. Hoewel er kennelijk wel wat aan wordt gedaan, is het probleem nog lang niet uit de wereld. Het moet toch in een land dat over de hele wereld waterprojecten tot een goed einde brengt, mogelijk zijn om een wandelpad droog te houden?
Om aan te geven dat de bovenstaande tekst niet is overdreven, een paar foto’s van het Venetië van Kralingen. De foto’s zijn gemaakt in november 2005 en er is sindsdien zeker enige verbetering opgetreden. Zo erg als de foto’s aangeven is het niet meer, maar een wandelaar kan toch niet zijn weg vervolgen, zo erg is het toch wel gebleven.
Commentaar januari 2015. Door ingrijpen van de gemeente zijn de ergste problemen verholpen, maar op sommige vaste plaatsen kan de wandelaar na een buitje nog steeds niet lopen zonder natte voeten te krijgen. Ook op het gazon aan de westzijde van de Vijverbrug ligt een zeer grote plas die ook tijdens droge perioden maar niet wil verdwijnen.
